Het begin

Na maanden voorbereiden en zenuwachtig zijn dan eindelijk op weg naar Zuid Afrika. Na afscheid genomen te hebben van me ouders een lange reis voor de boeg. Achteraf gezien niet zo fijne reis. Vanaf Londen naar Kaapstad zeer weinig beenruimte en daarnaast nog ook een vrouw voor je die bijna horizontaal wil liggen. Het waren dus 11 lange uren met veel films kijken. Na uiteindelijk aangekomen te zijn in Port Elizabeth was ik me portemonnee al kwijt. Ik merkte het toen ik nog bij het bagage ophaalpunt stond dus kon na veel navragen toch nog snel het vliegtuig terug in en gelukkig daar lag die dan. Alle stress voor het visum bleek achteraf totaal niet nodig. Ik kwam aan bij de douane en ze vroegen alleen wat ik ging doen en wanneer ik wegging, ik heb me bus ticket niet eens hoeven te laten zien, als ik dat eerder had geweten... Aangekomen bij het appartementencomplex waren de andere vrijwilligers nog aan het stage lopen dus ik kon rustig uitpakken en rondkijken. Voor de mensen die willen weten hoe het er ongeveer uit ziet (https://www.youtube.com/watch?v=RxdcUgg8PKM , alleen beschikbaar via pc). Zowel de mannen als de vrouwen hebben hun eigen complex, met daarin kamers waar je met totaal 4 op een kamer ligt. Daarnaast is er nog een complex waar het kantoor is gevestigd en een eetruimte waar er 2x per dag een maaltijd voor je klaar staat die door de 2 mama's is gemaakt. Zoals te zien is op het filmpje hebben we ook nog een zwembad en een gameruimte, met poule en tafeltennis. Dus vervelen hoeft hier zeker niet. Totaal zijn we met een 30 personen ongeveer (18 mannen, 12 vrouwen). De meeste zijn Engelse en daarnaast veel Duitsers. Er zijn hier nog 2 andere Nederlanders, alleen die gaan over 2 weken al weg dus daarna wordt het alleen maar Engels praten. Woensdag avond is de standaard zaalvoetbal avond. Dus ik kon gelijk aan de bak, je merkt dan toch wel dat een avond zonder slaap niet echt bevorderlijk is.

Donderdags mocht ik gelijk beginnen op stage en ik zal de komende weken voetbal en rugby geven. Wat je meemaakt als je bij een school aankomt is bijna niet te beschrijven. De kinderen zijn zo ongelooflijk blij je te zien, dat je bijna een half uur bezig bent met iedereen te groeten en te knuffelen voordat je kan beginnen, en dat zelfde geld ook voordat je weggaat. Het is zo groot verschil met Nederland, kinderen sporten hier in hun schooluniformen omdat ze geen andere kleding kunnen betalen, en er worden op velden gesport dat je blij mag zijn als je binnen 5 maanden geen enkelbanden afscheurt. Ook hebben ze nog nooit iemand gezien van mij lengte volgens mij, iedereen is heel verbaasd wanneer ik uit de bus stap en naast een paar kinderen sta. Iedereen wil dan ook opgetild worden en op me nek zitten. Het voelt zo goed wat je doet omdat je kan zien aan de kinderen dat ze er zo gelukkig mee zijn, je ziet ze helemaal opleven als ze mogen sporten. Wanneer je door de townships rijd om naar de scholen te komen kijk je ook echt je ogen uit, sommige huizen die bij een klein beetje wind omwaaien en met platen aan elkaar hangt. Overal ligt afval, er lopen zwerfhonden. Gelukkig zitten wij met ons huis in een goede buurt met hekken om ons huis, en daarnaast is er ‘s nachts altijd een beveiliger aanwezig, dus ik voel me altijd veilig. Hier is nog een filmpje dan heb je een beetje idee wat ik doe (https://www.youtube.com/watch?v=4bkMhD5oIxI).

Dit weekend zijn we een weekendje weg geweest naar Jeffreys Bay (J-Bay). Een super populaire plaats voor surfers van over de hele wereld. We gingen zaterdag ochtend eerst sandboarden, zoals de naam het al zegt; snowboarden maar dan op het strand. Je kan het niet echt vergelijken met snowboarden aangezien je bij snowboarden nog kan sturen en bij sandboarden is het je gewoon naar beneden laten storten. En het grootste nadeel is dat er geen skilift is dus je moet elke keer naar boven lopen. Het was wel superleuk om te doen! 's middags waren we vrij en wilde we kijken of we konden surfen, helaas was het een slechte dag (22 graden en bijna geen wind) waardoor we maar op het strand zijn wezen sporten. We sliepen in een hostel en 's avonds was er een thema party namelijk: Avatar (film met van die blauwe mannetjes) dus iedereen was helemaal in het blauw geschminkt. Sommige hadden ipv verf voor je huid, verf voor metaal gekocht, waardoor ze er vandaag dus nog steeds blauw bijlopen.
Het weer is hier heerlijk 29 graden waardoor je dus ongeveer 4 keer per dag aan het insmeren ben en nog steeds verbrand je. Dus ik was wel blij dat het dit weekend wat minder was, 22 graden en bewolkt, zodat ik even kon herstellen en morgen weer de zon in mag. Dit was me eerste verslag en er zullen nog meer foto’s worden toegevoegd, de eerste week was ik alleen maar me ogen aan het uitkijken. Er zijn ook tijdens het sandboarden foto’s en video’s gemaakt maar die volgen ook nog later.